مهمترین محصول غیر غلات و چهارمین محصول مهم از نظر تولید جهانی سیب زمینی وارداتی است. تولید جهانی سیب زمینی از سال 1990 حدود 20 درصد افزایش یافته است، اگرچه تولید هنوز 50 درصد کمتر از گندم، ذرت و برنج است.
تولید جهانی به سمت نیمکره شمالی و به ویژه اروپا که حدود 50 درصد از سطح رشد جهانی و عملکرد نسبتاً بالایی دارد، منحرف شده است. آسیا در حال حاضر به عنوان یک تولید کننده بزرگ جهانی از اروپا پیشی گرفته است و هند، بنگلادش و چین بر میزان محصول و سطح زیرکشت سیب زمینی افزوده اند.
آفریقا نیز از سال 1990 شاهد افزایش مناطق کشت سیب زمینی بوده است. این مناطق برای نسبت فزاینده ای از کالری به سیب زمینی متکی هستند، به این معنی که سیب زمینی دارای پتانسیل افزایشی برای مبارزه با ناامنی غذایی است، به ویژه با توجه به محتوای نسبتاً بالای مواد مغذی آنها.
با توجه به اهمیت فزاینده سیب زمینی در سطح جهان، نیاز روزافزونی برای درک تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر کشاورزی سیب زمینی وجود دارد. دما می‌تواند سیب‌زمینی را محدود به کشت در ارتفاعات بالاتر در کشورهای گرم‌تر کند، زیرا این محصول تنها در مناطق معتدل یک محصول معمولی در دشت است.
رشد غده در بالای 33 درجه سانتی‌گراد مهار می‌شود. برای محصول قابل احترام، بیش از 500 میلی متر آب در طول یک فصل رشد معمولی 120 تا 150 روزه مورد نیاز است.
بنابراین، بدون سازگاری مدیریت کشاورز با تغییرات آب و هوایی مانند تغییر تاریخ کاشت یا انواع مختلف، عملکرد سیب زمینی ممکن است در مناطقی که قبلاً برای رشد سیب‌زمینی حاشیه‌ای هستند به دلیل محدودیت‌های آب یا افزایش دما کاهش یابد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.