در روسیه، نخود آبگوشتی تازه از دوران باستان شناخته شده است و نخود سبز تنها در قرن 18 ظاهر شد. به سرعت پخش شد و به عنوان یک غذای مستقل و به عنوان غذای جانبی استفاده شد. ساکنان منطقه یاروسلاول در دوران پیش از انقلاب، نخود شکر را خشک کرده و برای فروش به خارج از کشور می فرستادند.
روسیه همچنان در تولید نخود مرغوب در میان پیشتازان قرار دارد. همراه با آن، نخود خشک توسط فرانسه، ایالات متحده آمریکا، اوکراین، آلمان، استرالیا، بریتانیا و کانادا صادر می شود. در بلژیک، مراکش، مجارستان و اسپانیا رشد می کند.
به اصطلاح انواع شکری نخود فرنگی، برعکس، نرم و آبدار است. می توان آن را به صورت تازه و مستقیم در غلاف مصرف کرد. اروپایی ها میوه های نارس این گونه را “مانژتو” می نامند. در روسیه به چنین نخودهایی “تیغه شانه” می گویند.
در شکل خام، میوه های آن را که معمولاً «غلاف» نامیده می شود، می توان در سس فرو کرد تا طعم روشن تری پیدا کند. متخصصان آشپزی آسیایی از این نوع نخود سبز به عنوان چاشنی ماهی استفاده می کنند یا به غذاهای مختلف سبزیجات اضافه می کنند.
نخود سبز نارس از انواع مغزی به دست می آید. در این نوع نخودها وقتی خشک می شوند چروک می شوند و شبیه نیمکره های کوچک مغز می شوند. برای کنسرو کردن و انجماد مناسب است.
نخودهای بالغ سفت و زرد رنگ هستند. دانه یا کامل یا شکسته است. متخصصان آشپزی آسیایی این نوع نخود را با ادویه ها تهیه می کنند، به نظر می رسد یک غذای دلچسب و گرم دال است. در غذاهای انگلیسی، دستور پخت پودینگ نخود فرنگی وجود دارد.
کیسل و پنیر ساخته شده از نخود رسیده را می توان اکنون غذاهای عجیب و غریب در نظر گرفت، اما در روسیه باستان این غذاها روزمره بودند. در غذاهای روسی، غلات از دانه های نخود فرنگی به خمیر پای اضافه می شود. پنکیک ها با نخود پر می شوند.
نخود سرشار از پتاسیم و فسفر، منیزیم و کلسیم است. از نظر محتوای پروتئین می توان نخود را با گوشت مقایسه کرد. نخود به دلیل محتوای بالای ویتامین های A، B و C بسیار مفید است. علاوه بر این، نخود یک نوشیدنی انرژی زا است و حاوی مقدار زیادی کربوهیدرات است.
