گوجه مینیاتوری در گلدان بخشی ضروری از یک رژیم غذایی متعادل است. ترکیب شیمیایی گوجه فرنگی بسته به تنوع اقتصادی و گیاهی، شرایط رشد، درجه بلوغ و سایر شرایط می تواند بسیار متفاوت باشد. به عنوان یک قاعده، گوجه فرنگی کاملا رسیده که در مناطق جنوبی در زمین باز رشد می کند، حاوی بیشترین مقدار ترکیبات مفید است.
بزرگترین تولیدکننده گوجه فرنگی در جهان، چین است. در عین حال، تقریباً 80٪ از کل گوجه فرنگی های رشد یافته برای فرآوری (عمدتاً برای سس های مختلف و رب گوجه فرنگی) ارسال می شود. انواع قرمز گوجه فرنگی در کشور ما رایج ترین است، با این حال گونه هایی از گوجه فرنگی وجود دارد که رنگ طبیعی بلوغ آنها زرد است.
گوجه فرنگی اثر مفید خود را بر سلامت انسان در درجه اول مدیون ترکیبات جزئی خود است. کاروتنوئیدها (لیکوپن، لوتئین، زآگزانتین و بتاکاروتن)، فلاونوئیدها (روتین، نارینژنین، کامفرول)، اسیدهای فنولیک (فرولیک، کافئیک، کوماریک) و ویتامین ها.
همه این ترکیبات تا حدودی دارای اثر آنتی اکسیدانی هستند و از آسیب به سلول های بدن توسط پرواکسیدان های مختلف جلوگیری می کنند و در نتیجه خطر ابتلا به تعدادی از بیماری ها را کاهش می دهند.
در مطالعات ویژه مشخص شد که مصرف منظم گوجه فرنگی به پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی کمک می کند (کلسترول را کاهش می دهد و از تجمع (کلوپه شدن) پلاکت ها در خون جلوگیری می کند، نقش پیشگیرانه مهمی در سرطان (پروستات، سینه، ریه، پانکراس) دارد.
از گوجه فرنگی در ماسک و پوست بدن استفاده می شود. آب گوجه فرنگی تازه را می توان برای بیماری های کبد (همراه با عسل)، کاهش قدرت (افزودن جعفری، شوید و نمک خرد شده)، تصلب شرایین، چاقی، کم خونی، یبوست استفاده کرد. آب گوجه فرنگی ترشح آب معده و پریستالیس روده را افزایش می دهد، عملکرد میکرو فلور روده نامطلوب را سرکوب می کند.
